W dzisiejszym wpisie chcę w kilku zdaniach opisać różne typy kasków. W żadnym razie nie wyczerpuje to tematu, ale daje jakieś podstawy do poszerzania swojej wiedzy oraz, mam nadzieję, zachęci wszystkich kierowców do większej troski o własne bezpieczeństwo.
Kaski integralne – nazywane zwykle integralami posiadają skorupę odlaną z jednego kawałka materiału, całkowicie zasłaniają twarz i głowę. Szczęka jest więc nieruchoma, ruchomy jest tylko wizjer. Zapewniają najlepsza ochronę w razie wypadku, z tego powodu poleca się je wszystkim kierowcom.
Wyróżnia się dwa rodzaje integrali: szosowe i torowe. Te drugie mają lepszą aerodynamikę i wentylację, ale gorzej tłumią hałas i są bardzo ciasne, przez co ich zakładanie sprawia pewne trudności. Szosowe są znacznie wygodniejsze, posiadają jednak nieco inny kształt i słabszą wentylację. Coś za coś.
Kaski szczękowe – wyglądają jak integralne, jednak ich część szczękowa jest ruchoma i można swobodnie ją podnosić. Z powodu odmiennej konstrukcji mogą chronić gorzej od integrali, choć nie jest to regułą. Są od nich cięższe i głośniejsze, jednak ruchoma szczęka zyskuje im wielu zwolenników, przez co nie tracą popularności. Szczególnie lubiane w turystyce… oraz przez kurierów, którym ułatwiają kontakt z klientem i pozwalają nie ściągać kasku do rozmowy.
Kaski otwarte (tzw. jety) – nie posiadają w ogóle części szczękowej, przez co są wyraźnie lżejsze i chronią znacznie gorzej niż pozostałe kaski. Zapewniają jednak znakomitą widoczność dzięki dużym wizjerom i, co zrozumiałe, na wentylację w nich nie da się narzekać. Dostępne są także wersje, które nie osłaniają uszu i potylicy, dzięki czemu wyglądają efektownie, jak hełmy, ale trudno mówić o nich, że są bezpieczne.
Kaski crossowe/enduro – bazują na konstrukcji integrali, posiadają wzmocnioną, wysuniętą do przodu część szczękową i daszek. Zwykle nie posiadają szybki, którą zastępują dokupowane osobno ochronne gogle. Są lekkie i bardzo dobrze wentylowane, dlatego posiadają wielu entuzjastów.